7 juni 2015
Een Requiem voor Verlichting Daar zat de 72-jarige vrouw; geduldig wachtend aan de gezamenlijke eettafel in het hostel op de Olijfberg in Oost-Jeruzalem, waaraan talloze backpackers door de jaren heen plaats hebben genomen. In dit verder vrijwel lege hostel “House of Peace” heeft een dramatische gebeurtenis plaats gevonden en daarom was voor een anders altijd zo warm ‘welkom’ nog even geen ruimte. Een dag eerder is in de vroege ochtend Ernest “The Housekeeper” als een donderslag bij heldere hemel in de badkamer overleden aan een plotse hartstilstand.
De 73-jarige gastheer van House of Peace, sheik Ibrahim abu El-Hawa, is volkomen van slag en ontroostbaar. Door de jaren heen is hij Ernest, een 53-jarige Texaan, gaan beschouwen als een dierbaar familielid. Daarom ontbreekt op dit moment de gebruikelijke warmte en aandacht voor zijn net gearriveerde gaste, die een lange verre reis achter de rug heeft.
Nombeko Filtane is vanuit Zuid Afrika naar de Olijfberg gekomen met een speciaal doel. Volgens haar getuigenis doet zij dit op het moment dat zij voelt dat God haar roept om te gaan bidden in Jeruzalem. Nog nooit heb ik iemand dit zo vol met vertrouwen en ook zo eenvoudig horen zeggen. Dit jaar zou het al de achtste keer zijn in haar leven. Ik verbaasde me vooral over haar rol en de timing in dit gehele gebeuren. Geruisloos maakte zij de keuken kraakhelder schoon. Uitvoerige gesprekken werden aan de keukentafel gevoerd en zij blijkt een aimabele intelligente vrouw te zijn. Ibrahim ontdekte dat hij haar al ooit 35 jaar geleden had ontmoet. Nombeko bracht mij in haar wereld; Nee, ze wilde niets weten van de zelfverrijking van de kerk en de dogma’s; God leeft niet in de kerk maar in de mens!
Omdat Ibrahim en ik al een aantal jaar vrienden zijn, wist hij van mijn persoonlijke pijn, gevolg van Ernests plotselinge overlijden. Vanuit het niets richtte hij zich daarom tot Nombeko: “You must release her heart!”. Ik schrok van zijn opmerking, want hij was degene die zojuist zijn dierbare vriend verloren had. Projecteerde hij zijn pijn misschien via mij? Hoe kon deze vrouw uit Zuid Afrika nu de pijn verlichten? In deze wereld ben ik niet zo thuis en eigenlijk ben ik ook best wel een beetje sceptisch over dit soort rituelen. Nombeko nam mij onder haar handen. Ik vertrouwde haar liefdevolle bedoelingen en zij hield haar handen boven mijn hoofd.
De volgende dag werd ik getuige van haar gebeden; vier uur lang bad zij intensief tot God en Jezus met oproep voor een betere wereld. Inmiddels is haar slaapvertrek van “the House of Peace” nu haar gebedshuis.
Tijdens haar smekend vragen en zingen tot God en Jezus was Nombeko zich bewust van mijn aanwezigheid en zoals ik haar vertrouwde, vertrouwde zij mij nu.
Een ervaring om nooit te vergeten.
Een Requiem voor Verlichting Daar zat de 72-jarige vrouw; geduldig wachtend aan de gezamenlijke eettafel in het hostel op de Olijfberg in Oost-Jeruzalem, waaraan talloze backpackers door de jaren heen plaats hebben genomen. In dit verder vrijwel lege hostel “House of Peace” heeft een dramatische gebeurtenis plaats gevonden en daarom was voor een anders altijd zo warm ‘welkom’ nog even geen ruimte. Een dag eerder is in de vroege ochtend Ernest “The Housekeeper” als een donderslag bij heldere hemel in de badkamer overleden aan een plotse hartstilstand.
De 73-jarige gastheer van House of Peace, sheik Ibrahim abu El-Hawa, is volkomen van slag en ontroostbaar. Door de jaren heen is hij Ernest, een 53-jarige Texaan, gaan beschouwen als een dierbaar familielid. Daarom ontbreekt op dit moment de gebruikelijke warmte en aandacht voor zijn net gearriveerde gaste, die een lange verre reis achter de rug heeft.
Nombeko Filtane is vanuit Zuid Afrika naar de Olijfberg gekomen met een speciaal doel. Volgens haar getuigenis doet zij dit op het moment dat zij voelt dat God haar roept om te gaan bidden in Jeruzalem. Nog nooit heb ik iemand dit zo vol met vertrouwen en ook zo eenvoudig horen zeggen. Dit jaar zou het al de achtste keer zijn in haar leven. Ik verbaasde me vooral over haar rol en de timing in dit gehele gebeuren. Geruisloos maakte zij de keuken kraakhelder schoon. Uitvoerige gesprekken werden aan de keukentafel gevoerd en zij blijkt een aimabele intelligente vrouw te zijn. Ibrahim ontdekte dat hij haar al ooit 35 jaar geleden had ontmoet. Nombeko bracht mij in haar wereld; Nee, ze wilde niets weten van de zelfverrijking van de kerk en de dogma’s; God leeft niet in de kerk maar in de mens!
Omdat Ibrahim en ik al een aantal jaar vrienden zijn, wist hij van mijn persoonlijke pijn, gevolg van Ernests plotselinge overlijden. Vanuit het niets richtte hij zich daarom tot Nombeko: “You must release her heart!”. Ik schrok van zijn opmerking, want hij was degene die zojuist zijn dierbare vriend verloren had. Projecteerde hij zijn pijn misschien via mij? Hoe kon deze vrouw uit Zuid Afrika nu de pijn verlichten? In deze wereld ben ik niet zo thuis en eigenlijk ben ik ook best wel een beetje sceptisch over dit soort rituelen. Nombeko nam mij onder haar handen. Ik vertrouwde haar liefdevolle bedoelingen en zij hield haar handen boven mijn hoofd.
De volgende dag werd ik getuige van haar gebeden; vier uur lang bad zij intensief tot God en Jezus met oproep voor een betere wereld. Inmiddels is haar slaapvertrek van “the House of Peace” nu haar gebedshuis.
Tijdens haar smekend vragen en zingen tot God en Jezus was Nombeko zich bewust van mijn aanwezigheid en zoals ik haar vertrouwde, vertrouwde zij mij nu.
Een ervaring om nooit te vergeten.
